Wzrost cen wody pitnej o wysokich parametrach jakościowych i zwiększenie kosztów odprowadzenia ścieków bytowo-gospodarczych powodują, iż odnotowujemy zwiększające się zainteresowanie recyklingiem wody szarej.

Przeprowadzone badania naukowe oraz projekty badawcze pozwoliły na stworzenie nowoczesnych technologii, które pozwalają na pozyskiwanie wody o niższych parametrach jakościowych z opadów lub ścieków szarych (niezawierających fekaliów i moczu). W Polsce w budynkach mieszkalnych są stosowane zwykle pojedyncze instalacje kanalizacyjne, które służą do odprowadzenia ścieków bytowo- gospodarczych. Aby doprowadzić do rozdziału tych ścieków na ścieki szare i ścieki czarne, wymagana jest podwójna instalacja w budynku. Ogólnie przyjmuje się, że „woda szara” to ścieki pochodzące z wanien, natrysków, umywalek i pralek. Możliwy jest recykling wody szarej i ponowne użycie do wielu zastosowań: spłukiwania toalet, podlewania ogrodu czy nawadniania z zastosowaniem wymogów sanitarnych i jakościowych.

Używanie oczyszczonej szarej wody ponownie jest sposobem na oszczędzanie tak cennych zasobów wody pitnej oraz przyczynia się do redukcji negatywnych skutków pozyskiwania i dystrybucji wody pitnej.

W budownictwie mieszkaniowym oraz komercyjnym, stosowanie technologii odzyskującej ścieki szare jest możliwe po przeprowadzeniu działań zmierzających do uzdatnienia ścieków, aby woda procesowa tłoczona do instalacji spełniała przyjęte wymogi jakościowe pod względem bakteriologicznym i ogólnym. Generalnie należy przyjąć, że woda po recyklingu powinna być czysta pod względem higienicznym, bezbarwna, przejrzysta, bez zanieczyszczeń stałych [9].

Projektowanie systemów oraz wydajność uzdatniania
Ponowne wykorzystanie ścieków szarych, jako alternatywnego źródła wody nie podlega żadnym szczegółowym przepisom prawnym w Polsce, gdyż takie aktualnie nie istnieją. Z Polskich przepisów nie wynika, że można, jak również nie wynika, że nie można zastosować technologii do ponownego użycia ścieków szarych w obiekcie budowlanym, w związku z tym powołujemy się na przepisy obowiązujące w innych krajach Wspólnoty. Dla przykładu, w Wielkiej Brytanii od 2010 roku obowiązuje norma BS8525-1:2010, Greywater sytems (tłum. Systemy szarej wody), która określa metody projektowania, zasady montażu, jakości wody, monitoringu, eksploatacji czy oznakowania instalacji.

W celu zaprojektowania systemu wody szarej potrzebne jest określenie:
◗ zapotrzebowania:
– liczby i rodzaju planowanych zastosowań, zarówno przyszłych, jak i obecnych,
– objętości i modelu użytkowania w takich zastosowaniach,
– wydatki dla natrysków, wanien, umywalek i pralek podłączonych do systemu recyklingu;

◗ wytycznych odnośnie jakości dla przewidywanych zastosowań:
– myjnie ciśnieniowe,
– zraszacze ogrodowe,
– spłukiwanie toalet,
– pralki automatyczne,
– podlewanie ogrodu (bezrozpryskowe, rozpryskowe);

◗ wytycznych szczytowej wydajności uzdatniania.

Metody projektowania są uzależnione od rodzaju i pojemności systemu szarych ścieków, w zależności czy dotyczy to uproszczonego podejścia, gdy ścieki szare mogą być używane do spłukiwania toalet/pralni w pojedynczych lokalach mieszkaniowych, czy szczegółowego podejścia, gdy ścieki szare mają być stosowane do spłukiwania toalet, prania, mycia samochodu, podlewania w pomieszczeniach mieszkalnych, handlowych, przemysłowych i publicznych.

Uproszczone podejście
◗ stałe dzienne zapotrzebowanie 25 litrów/osobę na spłukiwanie WC i 15 litrów/osobę do prania,
◗ stałe dzienne zasilanie wodą szarą z łazienek 50 litrów/ osobę.

W tabeli 1 podano średnie wartości wydajności i zapotrzebowania wody szarej dla 2, 4, 6 osób.

...pełna wersja artykułu w PI 7-8/12