Do 12 stycznia 2023 r. Polska musi dokonać implementacji unijnej dyrektywy o jakości wody do spożycia. Zakres zmian jest bardzo szeroki, a całkowite wdrożenie dyrektywy może kosztować nawet 44 mld zł. Poważne obawy w związku z tym wyraża zarówno branża wodno-kanalizacyjna, jak i przedstawiciele samorządów.
Jednym z najpoważniejszych obecnie wyzwań dla branży wod-kan są inwestycje związane z implementacją dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Europy nr 2020/2184 w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Polski rząd chce dokonać jej implementacji m.in. poprzez nowelizację ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. W toku konsultacji projektu pojawia się jednak wiele głosów krytycznych. Chodzi głównie o bardzo szeroki zakres zmian oraz o obciążanie branży wod-kan i gmin dodatkowymi inwestycjami i zadaniami, które generują ogromne koszty. Wskazane źródła finansowania są zdecydowanie niewystarczające.
Jedną z zasadniczych zmian, jakie wprowadza dyrektywa, jest np. obowiązek pełnej kontroli jakości wody, od punktu poboru do końcowego kurka (a nie jak jest do tej pory – do wodomierza). Cały wewnętrzny system wodociągowy w nieruchomości musi być więc pod kontrolą, przy czym wdrożenie odpowiednich procedur będzie obowiązkowe dla wszystkich zarządców nieruchomości wielolokalowych oraz obiektów użyteczności publicznej. Dziś nie ma nawet świadomości takiej zmiany. Potężnym wyzwaniem jest również obowiązek zapewnienia dostępu do wody pitnej środowiskom wykluczonym, czyli np. osobom bezdomnym czy grupom wędrownym. Zakłada się w związku z tym wprowadzenie zmian w ustawie o pomocy społecznej (art. 4), polegających na poszerzeniu zadań własnych gminy o identyfikację osób wrażliwych i zmarginalizowanych grup osób bez dostępu lub o ograniczonym dostępie do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i ustalanie przyczyny braku lub ograniczenia tego dostępu. Nie jest jednak sprecyzowane, w jaki sposób ma się odbywać identyfikacja tych osób przez gminy.
Oczywiście, nie wszystkie zmiany muszą być wdrożone teraz, bo część przepisów ma okresy przejściowe. Tak jest np. w przypadku redukcji wycieków z sieci. Obecnie KE zbiera informacje, jak duże są wycieki w poszczególnych krajach i dopiero w 2026 r. ma być wdrożony jeden system pomiaru wycieków. Na ich podstawie, dopiero od 2028 r. ustanowiony będzie dozwolony próg wycieków. Ponadto w KE wciąż trwają prace nad wytycznymi ws. zapewnienia bezpieczeństwa materiałów i chemikaliów kontaktujących się z wodą. Z kolei w przypadku monitoringu nowych substancji w wodzie ustalono, że rozpocznie się on nie w 2023, ale w 2024 r.
Źródło: Portal Samorządowy
