envelope redakcja@polskiinstalator.com.pl home ul. Wąski Jar 9
02-786 Warszawa

Advertisement











Prawo i finanse

58


Na łączny przychód związany z wytwarzaniem energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnego źródła energii mają wpływ dwa składniki: cena zakupu tej energii elektrycznej przez tzw. sprzedawcę z urzędu i system wsparcia dla OZE polegający na wydawaniu producentom takiej energii tzw. świadectw pochodzenia.

 

Tytułem wstępu

Sprzedawca z urzędu jest obowiązany do zakupu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii, przyłączonych do sieci znajdujących się w obszarze działania sprzedawcy z urzędu, oferowanej przez przedsiębiorstwa energetyczne, które uzyskały koncesje na jej wytwarzanie; zakup ten odbywa się po średniej cenie sprzedaży energii elektrycznej w poprzednim roku kalendarzowym.

Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii jest świadectwo pochodzenia tej energii. Jest ono wydawane przez Prezesa URE na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego. Świadectwo takie jest wydawane w terminie 14 dni od otrzymania przez Prezesa URE przedmiotowego wniosku.

W celu optymalizacji istniejącego sytemu wsparcia w projekcie ustawy założono, iż konieczna jest modyfikacja mechanizmu świadectw pochodzenia w taki sposób, aby dla każdej z technologii ustalić inny minimalny gwarantowany poziom pomocy finansowej. Taka optymalizacja zapewni bardziej zrównoważony rozwój źródeł opartych o wszystkie technologie OZE oraz pozwoli kierować wsparcie dla tych technologii, które najbardziej go potrzebują.

Dane szacunkowe

Szacując koszty wsparcia wynikające z wprowadzenia nowego systemu taryf gwarantowanych, Ministerstwo Gospodarki założyło, iż wsparcie jednostkowe od roku 2014 będzie miało charakter malejący: dla fotowoltaiki – 5%/rok, dla biogazowni – 2%/rok, dla energetyki wiatrowej – 2%/rok, dla energetyki wodnej – 1%/rok.

Ponadto optymalizacja systemu pociągnie za sobą korzyści i oszczędności w zakresie systemu wsparcia dla odnawialnych źródeł energii, a zatem także zmniejszenie obciążeń dla odbiorcy końcowego. Wprowadzony mechanizm polegający na zróżnicowaniu poziomu wsparcia poprzez współczynniki korekcyjne oraz zmiana zasady wyliczania opłaty zastępczej wprowadzi znaczne oszczędności oraz pozwoli na skierowanie wsparcia dla innowacyjnych technologii, które do tej pory nie miały szans na rozwój.

Założono, że optymalizacja systemu wsparcia spowoduje, iż ilość energii wytwarzanej w instalacjach korzystających z mechanizmu świadectw pochodzenia spadnie na rzecz energii wytwarzanej w mikro instalacjach. Takie działanie spowoduje spadek liczby świadectw pochodzenia (za tą energię, która zostanie obłożona taryfą stałą) i w konsekwencji obniży całkowitą liczbę świadectw w systemie.

Uwzględniając ww. szacunki dotyczące systemu świadectw pochodzenia, a także zmiany sposobu wyliczania opłaty zastępczej (przyjęto 286,74 zł/MWh, jako stałą wartość opłaty zastępczej), obliczono całkowity koszt zoptymalizowanego systemu świadectw pochodzenia w perspektywie do roku 2020. Założono, że zmieniony system będzie funkcjonował od 2013 r.

Całkowity koszt wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w Polsce będzie sumą kosztów związanych ze zmienionym systemem świadectw pochodzenia oraz kosztów związanych z wprowadzeniem uzupełniającego systemu taryf stałych. Poniższa tabela wskazuje całkowite koszty zoptymalizowanego systemu na lata 2012-2020.Konkluzje:Kluczowym założeniem projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii jest, aby system wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej i ciepła lub chłodu z OZE był długofalowy. Wzmocniono i udoskonalono obecny system, poprzez wydłużenie okresu wsparcia na przynajmniej 15 lat, liczonych od daty oddania inwestycji do użytkowania, z wyłączeniem spalania wielopaliwowego. Zmodyfikowano obecny system, poprzez wprowadzenie tzw. współczynnika korekcyjnego zasady naliczania podstawowe go świadectwa pochodzenia z tytułu wytworzonej energii w zależności od rodzaju instalacji OZE, jej mocy oraz daty oddania jej do użytkowania.

Konkluzje:

Ze wstępnych analiz Ministerstwa Gospodarki wynika, że stopniowe kierowanie strumienia biomasy stałej z dotychczasowych procesów współspalania biomasy z węglem w elektrowniach oraz elektrociepłowniach do przemysłowych instalacji odnawialnych źródeł energii, w których biomasa spalana jest w układach dedykowanych lub w układach 30 hybrydowych w wysoko sprawnej kogeneracji (CHP) spowoduje znaczące oszczędności paliwa w związku z wyższą sprawnością przetwarzania paliwa na energię. Powyższe umożliwi realizację celów zawartych w KPD, a także znacząco poprawi bezpieczeństwo energetyczne poprzez ograniczenie importu biomasy.

Obowiązek utworzenia krajowego systemu certyfikacji lub równoważnych systemów kwalifikowania instalatorów małych kotłów i pieców na biomasę, systemów fotowoltaicznych i systemów ciepła słonecznego, płytkich systemów geotermalnych oraz pomp ciepła


Obowiązek ten wynika z przepisu art. 14 ust. 3 Dyrektywy 2009/28/WE. Obecnie w polskim systemie prawnym nie występuje odrębna procedura certyfikowania instalatorów ww. urządzeń i systemów.

Obowiązująca procedura potwierdzania kwalifikacji osób zajmujących się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe, jest określona w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (DzU Nr 89, poz. 828 oraz z 2005 r. Nr 141, poz. 1189).Osoba ubiegająca się o certyfikat musi spełniać następujące wymagania:

1) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych;

2) posiada wykształcenie minimum zasadnicze zawodowe lub równoważne w zakresie instalowania urządzeń i instalacji: sanitarnych, energetycznych, grzewczych, chłodniczych lub elektrycznych;

3) posiada udokumentowane trzyletnie doświadczenie zawodowe w zakresie instalowania lub modernizacji urządzeń i instalacji: sanitarnych, energetycznych, grzewczych, chłodniczych lub elektrycznych;

4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne przeciwko wiarygodności dokumentów i obrotowi gospodarczemu;

5) odbyła szkolenie podstawowe dla osób ubiegających się o wydanie certyfikatu instalatora mikroinstalacji lub małej instalacji, zwanego „certyfikatem”, poświadczone zaświadczeniem, przeprowadzone przez akredytowanego organizatora szkoleń, w zakresie dotyczącym instalowania danego rodzaju instalacji;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin, poświadczony świadectwem, przeprowadzony przez komisję egzaminacyjną, odpowiednio dla danego rodzaju instalacji, nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia ukończenia szkolenia podstawowego.

Certyfikat będzie ważny przez 5 lat. Po tym czasie konieczne jest odbycie szkolenia uzupełniającego w celu przedłużenia ważności certyfikatu. Organizatorami szkoleń będą mogły być podmioty, które uzyskają akredytację udzieloną przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego (UDT).Prezes UDT będzie prowadził w systemie informatycznym rejestry:

1) certyfikowanych instalatorów, certyfikatów i wtórników,

2) akredytowanych organizatorów szkoleń.

...pełna wersja artykułu w PI 12/12

Przy rosnącej z miesiąca na miesiąc produkcji budowlano- -montażowej sytuację cenową na polskim rynku inwestycyjno-budowlanym można scharakteryzować jednym słowem: stabilność.

60

W pierwszej połowie roku zmiany stawek robocizny dla poszczególnych rodzajów robót nie przekraczały 1%, wzrost cen materiałów zużywanych w budownictwie wyniósł zaledwie 0,5%. Przy tym ceny materiałów elektrycznych nie zmieniły się w ogóle, a materiały budowlane podrożały zaledwie o 0,4% i instalacyjne – o 1,8%. W konsekwencji niemal na niezmienionym poziomie pozostały koszty budowy obiektów niezależnie od ich charakteru.

Pierwsza połowa tego roku zapisała się w historii polskiego budownictwa jako okres kontynuacji koniunktury, rozgrzanie której widoczne było również w ub. roku.

W pierwszej części artykułu zostały zamieszczone informacje na temat zakresu pomocy, jaką można uzyskać z programu NFOŚiGW, na co mogą zostać wydatkowane pieniądze oraz jakie kroki należy poczynić, aby przygotować poprawnie wniosek.

57

Z dniem wejścia Polski do UE krajowe zasady wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych uległy zasadniczej zmianie, uwzględniającej osiągnięcia harmonizacji technicznej, będącej elementem dążenia do jednolitego europejskiego rynku towarów i usług. Zmiana tych zasad stała się szczególnie istotna dla znaczącej grupy producentów wyrobów instalacyjnych, którzy pozbawieni zostali możliwości uzyskania Aprobaty Technicznej i w konsekwencji znakowania wyrobów znakiem budowlanym.

62

25 lipca ub.r. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW) ogłosił na swojej stronie internetowej program o dofi nansowaniu w ramach priorytetów pt. „1.4. Dofi nansowanie przydomowych oczyszczalni ścieków oraz podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego”. W tym artykule wyjaśnimy niektóre, nie do końca dla wszystkich jasne, zapisy programowe.

69

Na forum publicznym Program prezentował wiceminister środowiska Stanisław Gawłowski. Do dnia dzisiejszego ukazały się najróżniejsze komentarze prasowe, wywiady i szkolenia w kilku województwach polegające na prezentacji tego programu. Stąd skupiam się na wyjaśnieniu zapisów programowych po moich ustaleniach zarówno z Ministerstwem Środowiska, jak i NFOŚiGW. Biorąc pod uwagę uzasadnienia do programu oraz niewątpliwie właściwe umotywowanie, polegające na konieczności sprostania przez Polskę wymaganiom europejskim dot. gospodarki ściekowej, jawiła się bardzo pilna potrzeba właśnie takiego podejścia. Sądzę, że mimo jednoznacznego zapewnienia NFOŚiGW, że program z rozmysłem został napisany w języku niespecjalistycznym w celu dotarcia do odbiorcy o małej znajomości języka prawniczego i znajomości inżynierii środowiska, dojdzie do kolejnych skomplikowanych procesów odwoławczych w trakcie procedur przetargowych. Gminy jak i Krajowa Izba Odwoławcza (pierwszy organ po sporze dot. trybu przetargów) będą stosowały nadinterpretację daleką od techniczno inżynieryjnego aspektu tego bardzo istotnego programu. Stąd na etapie przygotowania SIWZ warto zadawać szczegółowe pytania. Niestety, procedura odwoławcza KIO, często daleka od jednoznacznego stosowania prawa i procedur europejskich, powoduje możliwość odwołania się wyłącznie do sądu. To powoduje, że gminy najpierw muszą zapłacić olbrzymie wpisowe, a potem czekać (nie wiadomo ile) na wyrok, który wydają sędziowie stosując nasze niespójne prawo, co może powodować kolejne błędy proceduralne. To jest główna przyczyna unikania przez gminy sądów, bo warunki uzyskania dotacji i dofinansowania na preferencyjnych warunkach nakładają również nieprzekraczalne terminy realizacji. W moim przekonaniu ta sytuacja proceduralna jest chora i winna zostać zmodyfikowana, bo dalej będą budowane pseudooczyszczalnie bez jakichkolwiek świadectw jakości.

Od 27 września 2011 roku obowiązuje rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie procentowego udziału uprawnień do emisji, jakie w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od 1 stycznia 2013 r. mogą zostać przyznane instalacjom objętym systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

2012 03 56


Handel uprawnieniami
W obowiązującym rozporządzeniu chodzi o instalacje, w których jest prowadzona działalność powodująca emisję gazów cieplarnianych oraz które spełniają wartości progowe odniesione do zdolności produkcyjnych określonych w części B załącznika do ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Natomiast okres rozliczeniowy, którego dotyczą nowe przepisy obejmuje lata 2013-2020.

2012 02 57 Dzięki osiągnięciom w dziedzinie nauki i technologii zrobiliśmy olbrzymie postępy w dostępności nowych rozwiązań technicznych, jednak oprócz korzyści płynących z postępu, obserwujemy również wiele niespodziewanych efektów ubocznych [1].

Od wielu lat w Europie odnotowujemy zwiększone okresy suszy, obfitych opadów, nadmierną emisję dwutlenku węgla do atmosfery czy zanieczyszczenie wód otwartych. Anomalie pogodowe, nadmierny przemysł i wzrost populacji wpływa na zwiększenie popytu na wodę, w następstwie czego wytworzenie odpowiedniej jakości wody jest kosztowne i energochłonne. Dążenie do poprawy funkcjonowania gospodarki wodnej w budynkach, przemyśle, rolnictwie wymaga wszechstronnego doskonalenia i wdrażania efektywnych metod planowania, zarządzania i oddziaływania ekonomicznego we wszystkich sferach działania. Podstawowym problemem do rozwiązania jest uwzględnienie wszystkich czynników i uwarunkowań środowiskowych mających wpływ na szeroko rozumiane otoczenie człowieka [1].


 

pi