envelope redakcja@polskiinstalator.com.pl home ul. Wąski Jar 9
02-786 Warszawa

Advertisement











W poprzedniej części cyklu [5] opisałem pokrótce podstawy prawne i główne pojęcia związane z wprowadzaniem do obrotu i udostępnianiem wyrobów budowlanych na rynku EOG i krajowym. W tej części skupię się na systemie europejskim, dotyczącym rynku EOG, opisując wybrane aspekty tej procedury i dokumenty, w których można szukać parametrów technicznych danego wyrobu.13 04

System europejski krok po kroku
Wprowadzenie na rynek wyrobu budowlanego w tym systemie można skrótowo opisać w sposób zaprezentowany na rys. 1. Oto kolejne kroki, które szczegółowo wyjaśniam w dalszej części artykułu.

  • Określenie przez producenta typu wyrobu budowlanego ‒ może to być np. grzejnik (płytowy, żeberkowy, łazienkowy, itp.), przy czym, wbrew pozorom, przypisanie odpowiedniej kategorii nie jest proste. Wyobraźmy sobie, że wpadliśmy na pomysł, aby oferować grzejnik w postaci… parapetu okiennego. Czy to dalej jest grzejnik i jakie normy go obejmują? Czy te same, które dotyczą „zwykłych” grzejników? Tutaj konieczne jest samodzielne wyszukiwanie norm i sprawdzanie ich zakresów.
  • Przypisanie do wyrobu odpowiedniej specyfikacji zharmonizowanej ‒ tej, której on podlega i w oparciu o którą muszą być zbadane i zadeklarowane jego zasadnicze charakterystyki, czyli parametry. Specyfikacja zharmonizowana to norma zharmonizowana lub europejska ocena techniczna. W praktyce często określenie typu wyrobu budowlanego jest dokonywane w oparciu o analizę tytułów i zakresów tych specyfikacji, czyli poniekąd – w odwrotnej kolejności.
  • Ocena właściwości użytkowych ‒ zgodnie z odpowiednim systemem oceny AVCP.
  • Wystawienie deklaracji właściwości użytkowych ‒ zgodnie z obowiązującym w tym zakresie wzorem i zakresem.
  • Oznakowanie wyrobu znakiem CE.
  • Wprowadzenie do obrotu – opisane w poprzedniej części cyklu [5].

Do jakich wyrobów jest stosowany system europejski?
Wymaganiom rozporządzenia budowlanego [13], określającego tzw. system europejski, podlegają obowiązkowo te wyroby odpowiadające definicji wyrobu budowlanego, które objęte są:

  • normami zharmonizowanymi w rozumieniu tego rozporządzenia,
  • te, dla których wydane zostały (w wyniku dobrowolnie złożonego wniosku przez ich producenta) europejskie oceny techniczne (ETA). Sprawdzenie, czy dany wyrób posiada któryś z ww. dokumentów, nie jest proste, aczkolwiek z pomocą przychodzi tu pewna „ściąga” w postaci wykazu odniesień do norm zharmonizowanych, opublikowanego przez KE w Dzienniku Urzędowym UE w dniu 9 marca 2018 r. komunikatem Komisji w ramach wykonania rozporządzenia budowlanego [3]. Co prawda nie ma tutaj wskazania wprost danych wyrobów, ale są przywołane normy wraz z tytułami, po których można te wyroby wstępnie wyszukiwać. Znajdziemy w ten sposób np. grzejniki, opisane normami [8, 9], czy kurki kulkowe do gazu, opisane normą [7]. Nie ma wśród nich np. kurków kulowych do wody, zaworów i głowic termostatycznych itp., ale spokojnie – o tym w części cyklu poświęconej systemowi krajowemu. Aby ustalić, czy konkretny wyrób budowlany jest objęty normą zharmonizowaną w rozumieniu rozporządzenia budowlanego, często jednak nie wystarcza szukanie jego nazwy według tytułu normy. Istotne są również:
  • postanowienia dotyczące zakresów norm, określone w ich rozdziałach 1,
  • informacje zamieszczone w załącznikach do norm ZA i ZZ (informacyjnych), wskazujących powiązania norm z postanowieniami rozporządzenia budowlanego [13] lub z uchyloną dyrektywą [2] (w normach, które nie zostały jeszcze dostosowane do rozporządzenia budowlanego).

Krótko mówiąc – jeśli wprowadzany jest wyrób, którego jeszcze nie ma na rynku (np. wspomniany grzejnik w postaci parapetu okiennego) i wobec tego nie mamy podpowiedzi, jakie normy go dotyczą, musimy przeprowadzić weryfikację treści norm. A na końcu to i tak my ponosimy odpowiedzialność, jeśli przypisaliśmy do naszego produktu normę inną niż np. widziałby to organ nadzoru rynku budowlanego. Na szczęście taka sytuacja jest mało prawdopodobna. Jeśli tylko nie wprowadzamy na rynek urządzenia do teleportacji, dla którego najpewniej żaden podmiot nie zweryfikował jeszcze norm odniesienia, to jesteśmy bezpieczni – niemal każdy inny wyrób jest już przez kogoś „przećwiczony”.

Jeżeli okaże się, że dla danego wyrobu (który ma być wprowadzony na rynek europejski, z zastosowaniem oznakowania CE) nie została jeszcze ustanowiona norma zharmonizowana lub norma, która istnieje, nie w pełni go obejmuje, producent wyrobu może wystąpić o tzw. europejską ocenę techniczną ETA. Należy się wówczas zwrócić do jednostki ds. oceny technicznej (JOT), właściwej z uwagi na grupy wyrobów, dla których została ona wyznaczona.14 04

Europejski dokument oceny (EAD) i europejska ocena techniczna (ETA)
Europejski dokument oceny EAD (European Assessment Document), zgodnie z art. 2 pkt 12 rozporządzenia budowlanego [13], oznacza dokument przyjęty przez organizację JOT (tj. organizację jednostek ds. oceny technicznej) do celów wydawania europejskich ocen technicznych ETA (European Technical Assessments). Dokument ten stanowi zharmonizowaną specyfikację techniczną, która w następstwie wniosku producenta o wydanie ETA jest opracowywana i przyjmowana przez organizację JOT, co do zasady – dla każdego wyrobu budowlanego nieobjętego lub nie w pełni objętego normą zharmonizowaną, którego właściwości użytkowe w odniesieniu do jego zasadniczych charakterystyk nie mogą być w pełni ocenione zgodnie z istniejącą normą zharmonizowaną (zob. art. 2 pkt 10 i art. 19 ust. 1 rozporządzenia budowlanego [13]).
Natomiast ETA, w myśl art. 2 pkt 13 rozporządzenia budowlanego [13], oznacza udokumentowaną ocenę właściwości użytkowych wyrobu budowlanego, w odniesieniu do jego zasadniczych charakterystyk, zgodnie z odnośnym europejskim dokumentem oceny EAD. Dokument ten zawiera:

  • właściwości użytkowe wyrobu podlegające zadeklarowaniu, wyrażone w poziomach, klasach lub w sposób opisowy, odnoszące się do zasadniczych charakterystyk, które zostały uzgodnione przez producenta i jednostkę ds. oceny technicznej (JOT), do której producent zwrócił się z wnioskiem o wydanie ETA dla deklarowanego zamierzonego zastosowania wyrobu;
  • szczegóły techniczne niezbędne do wdrożenia systemu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych.

Dokonanie wymaganej oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych z zastosowaniem ETA uprawnia producenta do sporządzenia deklaracji właściwości użytkowych i umieszczenia na wyrobie budowlanym oznakowania CE. ETA jest więc odpowiednikiem normy zharmonizowanej.

Co warte odnotowania, na rynku polskim operują firmy, które posiadają ETA nawet dla produktów, dla których istnieją „zwykłe”, przedmiotowe normy polskie/europejskie. W takim przypadku wydawana jest nie KDWU, a DWU, jak opisałem wcześniej. Przykładowy dokument (pierwsze strony) dla termostatycznych zaworów grzejnikowych (badanych w połączeniu z głowicami termostatycznymi) pokazano na rys. 2, natomiast na rys. 6 pokazano wydaną na jego podstawie DWU. „Zwykłym” dokumentem odniesienia jest tutaj norma PN- EN 215:2020-01: Termostatyczne zawory grzejnikowe - Wymagania i metody badań.15 04a

15 04b

Ocena właściwości użytkowych wyrobu budowlanego AVCP
W ramach swoich wewnętrznych procedur dotyczących jakości i niekiedy we współpracy z zewnętrznymi laboratoriami lub usługodawcami producent jest odpowiedzialny za ocenę właściwości użytkowych wyrobu i wprowadzenie zakładowej kontroli produkcji. Wyniki oceny i zakładowa kontrola produkcji pozwalają sprawdzić, czy z upływem czasu właściwości użytkowe nie ulegają zmianie, a z założenia – pogorszeniu. Formalnie proces ten nazywa się systemem oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, tzw. AVCP (Assessment and Verification of Constancy of Performance). Dodam, że w dyrektywie [2] system oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych określono jako AoC, tj. system oceny zgodności, a strona trzecia lub strony trzecie prowadzące weryfikację zwane są jednostkami notyfikowanymi.

Systemy AVCP. Są one przedstawione są w załączniku V rozporządzenia budowlanego [13], zmienionym rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) [11]. Określono pięć takich systemów:

  • system 1+ i system 1 ‒ w których producent jest zobowiązany m.in. uzyskać certyfikat stałości właściwości użytkowych wyrobu budowlanego (wydany przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą wyroby);
  • system 2+ ‒ w tym przypadku wymagany jest m.in. certyfikat zgodności zakładowej kontroli produkcji (wydany przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą zakładową kontrolę produkcji), podczas gdy określenia typu wyrobu na podstawie badań, obliczeń, tabelarycznych wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu dokonuje producent;
  • system 3 ‒ tu wymagany jest m.in. udział notyfikowanego laboratorium badawczego, które dokonuje oceny właściwości użytkowych na podstawie badań (w oparciu o próbki pobrane do badań pobrane przez producenta), obliczeń, tabelarycznych wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu budowlanego;
  • system 4 ‒ wszystkie zadania oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych przewidziane w tym systemie (tj. określenie typu wyrobu na podstawie badań, obliczeń, tabelarycznych wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu oraz zakładową kontrolę produkcji) wykonuje producent, bez udziału tzw. strony trzeciej, czyli bez udziału niezależnej jednostki badawczej, akredytowanej lub notyfikowanej. W każdym z ww. systemów AVCP producent jest zobowiązany opracować, wdrożyć i prowadzić zakładową kontrolę produkcji, tj. udokumentowaną stałą i wewnętrzną kontrolę produkcji w zakładzie produkcyjnym zgodnie ze stosownymi zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi.

Bez zakładowej kontroli produkcji producent nie może uznać, że dokonał wymaganej oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobu, nie może umieścić na wyrobie oznakowania CE lub znaku budowlanego B, właściwego dla wyrobów podlegających systemowi krajowemu, a tym samym nie może wprowadzić wyrobu budowlanego do obrotu.

W stosunku do konkretnych rodzajów wyrobów budowlanych stosuje się system lub systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych zgodnie z odpowiednimi zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi, tj. normami zharmonizowanymi i EAD (zob. art. 28 ust. 3 rozporządzenia budowlanego [13]). W nich podawane są numery systemów, którym podlega dany wyrób, np. dla grzejników jest to system 3, dla kurków do gazu system 1.

Wymagania dla ww. jednostek notyfikowanych uczestniczących w procedurze oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych określają przepisy art. 43 rozporządzenia budowlanego [13].

Deklaracja właściwości użytkowych (DWU)
Jeżeli dany wyrób budowlany objęty jest normą zharmonizowaną lub jest zgodny z wydaną dla niego ETA, producent obowiązkowo sporządza deklarację właściwości użytkowych przy wprowadzaniu takiego wyrobu do obrotu (art. 4 ust. 1 rozporządzenia budowlanego [13]).

Sporządza ją dla określonego przez siebie typu wyrobu, na podstawie ocen i weryfikacji stałości właściwości użytkowych przeprowadzanych w ramach wymaganego dla tego wyrobu systemu AVCP. Sporządzenie DWU warunkuje możliwość umieszczenia oznakowania CE na wyrobie.

lW dokumencie tym producent deklaruje właściwości użytkowe wyrobu, zgodnie z właściwą dla wyrobu normą zharmonizowaną lub wydaną dla niego ETA, odnosząc je do tych zasadniczych charakterystyk, które mają wpływ na spełnienie podstawowych wymagań przez obiekty budowlane, oraz zgodnie z zamierzonym zastosowaniem wyrobu (zob. art. 2 pkt 10, art. 6 ust. 1 i ust. 3 lit. a oraz art. 8 ust. 2 akapit pierwszy i drugi rozporządzenia [13]). Co ważne – producent może przekazywać informacje o właściwościach użytkowych wyrobu w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk wyłącznie wtedy, gdy zostały one włączone do DWU i w niej wyszczególnione.

Producent sporządza DWU dla każdego wprowadzanego do obrotu typu wyrobu budowlanego – przed umieszczeniem oznakowania CE na pierwszym egzemplarzu/pierwszej serii tego wyrobu.

Przy czym typ wyrobu oznacza zestaw reprezentatywnych poziomów lub klas właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk wyrobu budowlanego wyprodukowanego przy zastosowaniu danej kombinacji surowców lub innych składników w określonym procesie produkcyjnym. Tak zwane zasadnicze charakterystyki to po prostu parametry, wśród których należy szukać interesujących nas wielkości. Taka ich nazwa i konkretny wykaz (czyli to, jakie to są parametry) wynika z zapisów dokumentu odniesienia – normy zharmonizowanej lub ETA.

Zawartość DWU określa art. 6 ust. 2 i 3 rozporządzenia budowlanego [13], a obowiązujący wzór DWU rozporządzenie delegowane Komisji (UE) [12]. Powinna ona zawierać właściwości użytkowe wyrobu budowlanego, wyrażone w poziomach lub klasach, lub w sposób opisowy, w odniesieniu do wszystkich zasadniczych charakterystyk, co do których w miejscu, w którym producent zamierza udostępniać wyrób na rynku, obowiązują przepisy odnoszące się do deklarowanego zamierzonego zastosowania lub zastosowań. DWU sporządza producent, ewentualnie jego upoważniony przedstawiciel (jeżeli udzielone mu pełnomocnictwo obejmuje dokonanie tej czynności) na podstawie przygotowanej przez producenta dokumentacji technicznej opisującej wszystkie istotne elementy związane z wymaganym systemem oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych AVCP (zob. art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 2 ust. 22 rozporządzenia budowlanego [13]). Wzór DWU zaprezentowany jest na rys. 3.16 04

JAK WYPEŁNIAĆ DWU – PRZYKŁADY
Poszczególne punkty tego dokumentu powinny być wypełnione w następujący sposób:

  • pkt 1. Niepowtarzalny kod identyfikacyjny typu wyrobu ‒ określa go producent, numer ten musi być niepowtarzalny i jako niepowtarzalny kod identyfikacyjny jest powiązany z typem wyrobu; powinien umożliwić jednoznaczne zidentyfikowanie wyrobu, również w odniesieniu do zestawu poziomów lub klas właściwości użytkowych wyrobu;
  • pkt 2. Zamierzone zastosowanie lub zastosowania ‒ należy wskazać zamierzone zastosowanie wyrobu budowlanego przewidziane przez producenta zgodnie z mającą zastosowanie zharmonizowaną specyfikacją techniczną;
  • pkt 3. Producent ‒ należy wskazać nazwę, zastrzeżoną nazwę handlową lub zastrzeżony znak towarowy oraz adres kontaktowy producenta;
  • pkt 4. Upoważniony przedstawiciel ‒ ten punkt należy wypełnić jedynie w przypadku ustanowienia upoważnionego przedstawiciela; wówczas należy wskazać jego nazwę i adres kontaktowy;
  • pkt 5. System(-y) oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych ‒ należy wskazać mające zastosowanie systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobu budowlanego, określone w załączniku nr V do rozporządzenia budowlanego [13];
  • pkt 6a. Norma zharmonizowana… Jednostka lub jednostki notyfikowane ‒ ten punkt należy wypełnić w przypadku, gdy wyrób budowlany jest wprowadzany do obrotu w oparciu o normę zharmonizowaną; wówczas należy wpisać numer referencyjny normy (korzystnie jest też podać jej tytuł), datę jej wydania oraz numer jednostki lub jednostek tzw. notyfikowanych (niezależne jednostki badawcze notyfikowane na poziomie wspólnoty);
  • pkt 6b. Europejski dokument oceny… Europejska ocena techniczna… Jednostka ds. oceny technicznej… Jednostka lub jednostki notyfikowane ‒ ten punkt należy wypełnić w przypadku, gdy wyrób budowlany jest wprowadzany do obrotu w oparciu o europejską ocenę techniczną; wówczas należy wpisać numer europejskiego dokumentu oceny oraz datę jego wydania, numer europejskiej oceny technicznej oraz datę jej wydania, nazwę jednostki oceny technicznej oraz numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej;
  • pkt 7. Deklarowane właściwości użytkowe ‒ należy wpisać wykaz zasadniczych charakterystyk określonych w zharmonizowanej specyfikacji technicznej (załącznik ZA lub ZZ normy zharmonizowanej albo wykaz określony w europejskiej ocenie technicznej) dla zamierzonego zastosowania; dla każdej zasadniczej charakterystyki należy podać deklarowane właściwości użytkowe wyrażone jako poziom, klasa lub w sposób opisowy; w odniesieniu do charakterystyk, dla których właściwości użytkowe nie zostały zadeklarowane, podaje się litery „NPD”; wartości tych charakterystyk wyznaczane są przez jednostkę notyfikowaną, wymienioną w punkcie 6a/6b;
  • pkt 8. Odpowiednia dokumentacja techniczna lub specjalna dokumentacja techniczna ‒ punkt ten należy wypełnić jedynie w przypadku zastosowania odpowiedniej dokumentacji technicznej lub specjalnej dokumentacji technicznej, o których mowa w art. 36-38 rozporządzenia budowlanego [13]. Jeśli jakieś punkty w DWU nie mają zastosowania, to można je usunąć. Wówczas zmienia się ich numeracja w stosunku do wzoru. Poniżej, na rys. 4 i 5, prezentujemy przykłady wypełnionych DWU (kolejne strony tych dokumentów) dla grzejników. W deklaracjach tych zasadnicze charakterystyki, czyli te, które wymagane są dokumentem (w tym przypadku – normą) odniesienia dla produktu, zebrane są w tabelach.17 04

    18 04



19 04

20 04

21 04

22 04
Udostępnianie DWU

Przepisy regulują również sposób dostarczania/udostępniania DWU. Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia budowlanego [13], dla każdego wyrobu budowlanego udostępnianego na rynku dostarcza się kopię DWU w formie papierowej albo przesyła się ją drogą elektroniczną na żądanie klienta/odbiorcy bądź organu nadzoru rynku (np. w Polsce są to oddziały Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego). Jeśli partia tego samego wyrobu dostarczana jest jednemu użytkownikowi, to może jej towarzyszyć jedna kopia ww. deklaracji. Innymi słowy – jeśli dany produkt powinien posiadać DWU, to producent nie może odmówić dostarczenia jej klientowi. W drodze odstępstwa od tego wymogu i zgodnie z warunkami ustalonymi przez Komisję za pomocą aktów delegowanych, kopia DWU może zostać udostępniona na stronie internetowej (art. 7 ust. 3 rozporządzenia budowlanego [13]).

Powyższym aktem delegowany jest rozporządzenie delegowane Komisji (UE) [10]. DWU należy dostarczyć w języku lub językach wymaganych przez państwo członkowskie, w którym wyrób jest udostępniony (art. 7 ust. 4 rozporządzenia [13]).

DWU jest podstawowym dokumentem, w którym podmiot ją dostarczający potwierdza spełnienie wymagań stosownych specyfikacji technicznych, odpowiednich dla danego produktu. Deklaracja wydawana jest na wyłączną odpowiedzialność tego podmiotu.23 04

Znak CE – komplet informacji o wyrobie
CE to skrót od „Conformité Européenne”, co w uproszczeniu można intepretować jako zgodność na poziomie europejskim. Zgodnie z art. 2 pkt 20 rozporządzenia [14] oznacza oznakowanie, za pomocą którego producent wskazuje, że produkt spełnia mające zastosowanie wymagania określone we wspólnotowym prawodawstwie harmonizacyjnym, przewidującym jego umieszczanie. W przypadku wyrobów budowlanych jest to rozporządzenie budowlane [13].
Zamierzoną, dodaną wartość oznakowania CE stanowi fakt, że wszystkie państwa z EOG muszą zezwolić na sprzedaż wyrobów budowlanych noszących takie oznakowanie, a organy publiczne nie mogą domagać się jakichkolwiek dodatkowych badań, oznaczeń i certyfikatów. Producenci lub dystrybutorzy mogą zatem handlować danym wyrobem w dowolnym państwie na rynku EOG w oparciu o tę samą dokumentację. Także dzięki DWU klienci i użytkownicy ostateczni mogą sprawdzić właściwości użytkowe wyrobu i porównać je z właściwościami innych wyrobów.

Oznakowanie CE nie jest „nadawane” wyrobom budowlanym przez jakąkolwiek zewnętrzną instytucję i nie jest certyfikatem, lecz jest umieszczane przez producenta, po wypełnieniu obowiązków określonych rozporządzeniem budowlanym [13]. Warunkiem umieszczenia tego oznakowania jest sporządzenie (przez producenta wyrobu) DWU zgodnie z art. 4 i 6 tego rozporządzenia.

Poprzez umieszczenie oznakowania CE producent wskazuje, że bierze na siebie odpowiedzialność za zgodność wyrobu z deklarowanymi właściwościami użytkowymi oraz za jego zgodność ze wszystkimi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w rozporządzeniu budowlanym [13] i innym stosownym ustawodawstwie harmonizacyjnym Unii odnoszącym się do umieszczenia tego oznakowania.24 04

Wymogi dotyczące oznakowania i etykiet. Stosownie do art. 9 ust. 1 rozporządzenia budowlanego [13], oznakowanie CE umieszcza się na wyrobie budowlanym lub na jego etykiecie w sposób widoczny, czytelny i trwały. W przypadku, gdy nie jest to możliwe lub nie można tego zapewnić z uwagi na charakter wyrobu, umieszcza się je na opakowaniu lub na dokumentach towarzyszących. Zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia budowlanego [13], oznakowaniu CE towarzyszą:

  • dwie ostatnie cyfry roku, w którym zostało ono po raz pierwszy umieszczone,
  • zamierzone zastosowanie wyrobu, określone w zastosowanej zharmonizowanej specyfikacji technicznej,
  • nazwa i adres siedziby producenta lub znak identyfikujący pozwalający w łatwy i jednoznaczny sposób określić nazwę i adres producenta,
  • niepowtarzalny kod identyfikacyjny typu wyrobu,
  • numer referencyjny DWU,
  • poziom lub klasa zadeklarowanych właściwości użytkowych,
  • odniesienie do zastosowanej zharmonizowanej specyfikacji technicznej, 
  • w stosownych przypadkach ‒ numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która uczestniczyła w procesie określania zasadniczych charakterystyk wyrobu (wymóg taki podany jest np. we wspomnianej już normie grzejnikowej z serii PN-EN 442 [8, 9]). Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem wyrobu budowlanego do obrotu. Może mu towarzyszyć piktogram lub inny znak wyraźnie wskazujący na szczególne zagrożenie lub zastosowanie (zob. art. 9 ust. 3 rozporządzenia budowlanego [13]). Przykładowe etykiety wyrobów budowlanych (grzejników) z oznakowaniem CE pokazano na rys. 7 i 8.25 04
    26 04

Uwaga na podróbki oznakowania CE!
Warto także zwracać uwagę na wygląd oznakowania CE. Jest on zdefiniowany prawnie co do rozmiarów i proporcji, a także wzajemnego usytuowania względem siebie obu liter [14]. Na rynku można spotkać produkty, które również mają oznakowanie złożone z tych dwóch liter, bardzo podobne do oznakowania „unijnego” CE. To podrobione oznakowanie tłumaczy się czasem jako „China Export”, gdyż często dotyczy produktów pochodzenia chińskiego, które producent znakuje tak, aby wprowadzając klientów w błąd (znak CE utożsamiany jest z wysoką jakością, z uwagi na konieczność przejścia opisanych procedur) zwiększyć sprzedaż produktu. Takie produkty najczęściej nie spełniają stosownych wymagań związanych z oznakowaniem CE. Oba oznakowania pokazano na rys. 9.27 04

 

Autor: dr hab. inż. Damian Piotr Muniak, prof. PK, Katedra Energetyki, Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Link do I części artykułu: https://www.polskiinstalator.com.pl/artykuly/prawo-i-finanse/3041-jakie-ten-wyr%C3%B3b-ma-parametry-%E2%80%93-wprowadzanie-i-udost%C4%99pnianie-na-rynku-wyrob%C3%B3w-budowlanych-z-segmentu-hvac-og%C3%B3lny-zarys-stanu-prawnego

 

Literatura:
[1] Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych
[2] Dyrektywa Rady nr 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych
[3] https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=uriserv:OJ.C_.2018.092.01.0139.01.POL 
[4] https://www.chinskiraport.pl/blog/format-znaku-ce/
[5] Muniak D.: Wprowadzanie i udostępnianie na rynku wyrobów budowlanych z segmentu HVAC. Ogólny zarys stanu prawnego, Polski Instalator 1-2/2022 (300), str. 30-32
[6] Muniak D.: Polskie Normy – (nie)obowiązkowość stosowania, Polski Instalator 9/2021 (297), str.: 38-41
[7] Polska Norma – Europejska Norma PN-EN 331:2016-04: Kurki kulowe i kurki stożkowe z zamkniętym dnem uruchamiane ręcznie, przeznaczone dla instalacji gazowych budynków
[8] Polska Norma – Europejska Norma PN-EN 442-1:2015-02: Grzejniki i konwektory, część 1: Wymagania i warunki techniczne
[9] Polska Norma – Europejska Norma PN-EN 442-2:2015-02: Grzejniki i konwektory, część 2: Moc cieplna i metody badań
[10] Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 157/2014 z dnia 30 października 2013 r. w sprawie warunków udostępniania deklaracji właściwości użytkowych wyrobów budowlanych na stronie internetowej
[11] Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 568/2014 z dnia 18 lutego 2014 r. zmieniające załącznik V do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 dotyczący oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych
[12] Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 574/2014 z dnia 21 lutego 2014 r. zmieniające załącznik III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 w odniesieniu do wzoru, który należy stosować przy sporządzaniu deklaracji właściwości użytkowych wyrobów budowlanych
[13] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (z późn, zm.) [14] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (z późn. zm.)


 

pi