Drukuj
Nadrzędna kategoria: Artykuły tematyczne

PrawoKontynuujemy temat rożnych form prowadzenia działalności gospodarczej, które można brać pod uwagę oferując swoje usługi na rynku instalacyjnym. Ostatnio przedstawiliśmy kwestie dotyczące jednoosobowej działalności gospodarczej oraz jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Teraz – przydatne informacje o spółce cywilnej.

Określenie „spółka cywilna” to w istocie skrót myślowy, który powinno się rozumieć jako umowę spółki, przez zawarcie której strony umowy, czyli wspólnicy, zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego działając w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.
W odróżnieniu od spółek prawa handlowego, spółka cywilna:

Spółka prawa cywilnego nie ma zdolności prawnej także w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Ne ma zdolności wekslowej i upadłościowej. W obrocie prawnym można ją oznaczyć tylko przez wskazanie wszystkich jej wspólników. Spółka ta powstaje z chwilą zawarcia jej umowy i nie podlega rejestracji. Wspólnikiem spółki cywilnej może być osoba fizyczna, osoba prawna, m.in. spółka z o.o., a także ułomna osoba prawna, np. spółka jawna.

Do rozważenia – przydatne w praktyce
  • Spółka cywilna, mimo swej ułomności, jest jedną z częstszych form wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej. Jest to spółka prosta i tania jeśli chodzi o jej założenie oraz prosta w ogólnym funkcjonowaniu. Strony nie ponoszą opłat za „rejestrację” spółki (w przypadku spółek prawa handlowego wpis do KRS związany jest z opłatą sądową 500 zł, zmiana danych również jest płatna). Zmiana danych spółki cywilnej w CEIGD jest bezpłatna. Umowa spółki cywilnej podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC). Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy (solidarnie odpowiadają wszyscy wspólnicy).
  • Umowa spółki może zostać zawarta nawet do wykonania jednego celu gospodarczego wspólnego dla stron i potem ulec rozwiązaniu z mocy prawa. W przypadku spółek handlowych konieczne jest przeprowadzenie procesu wykreślenia podmiotu z KRS. 
  • Spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą, przedsiębiorcami są jej wspólnicy w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ma prawa do firmy (nazwy). Majątek spółki handlowej jest jej majątkiem jako podmiotu, w spółce cywilnej mamy natomiast majątek wspólny wspólników, objęty węzłem współwłasności łącznej. Wspólnicy są bezpośrednio narażeni na odpowiedzialność za zobowiązania spółki cywilnej, które wierzyciel egzekwuje wprost z majątku osobistego wspólników. W spółkach handlowych w pierwszej kolejności wierzyciel egzekucję kieruje do majątku spółki. 
  • Osoba trzecia (wierzyciel wspólnika) może doprowadzić do rozwiązania umowy spółki cywilnej, a tym samym do zniwelowania działań zmierzających do osiągnięcia celu gospodarczego spółki.
  • Przy zawieraniu umowy ze wspólnikami spółki cywilnej, warto uzyskać zgodę ich małżonków na zawarcie umowy z kontrahentem. Zgoda małżonka wspólnika jest bardzo ważna z punktu widzenia kontrahenta i przyszłego wierzyciela spółki cywilnej, bowiem pozwala prowadzić egzekucję zobowiązań powstałych w związku z prowadzeniem spółki cywilnej, także z majątku wspólnika objętego wspólnością majątkową małżeńską. Zgoda powinna zostać udzielona na piśmie i stanowić załącznik do właściwej umowy z kontrahentem spółki cywilnej. Uzyskując taką zgodę, zwiększamy bezpieczeństwo inwestycji ze spółką.

Bez podmiotowości, czyli…

Brak podmiotowości prawnej spółki cywilnej w praktyce przejawia się następującymi cechami:

Przykład:
Umowa zawarta pomiędzy:
1. Janem Iksińskim, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Instalacje Jan Iksiński, zam…, NIP…, REGON…,
Anną Kowalską, prowadzącą działalność gospodarczą pod formą Instalacje Anna Kowalska, zam…, NIP…, REGON…,
wspólnikami spółki cywilnej, prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Instalacje Jan Iksiński, Anna Kowalska w Warszawie przy ul…, NIP…, REGON… (umowa spółki z dnia 1.04.2015 r. stanowi załącznik nr 1 Umowy) a
2. Adamem Nowakiem (oznaczenie strony podobnie jak powyżej),
Marią Nowak (oznaczenie strony podobnie jak powyżej),
wspólnikami spółki cywilnej, prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Panele Słoneczne Adam Nowak, Maria Nowak w Warszawie przy ul…, NIP…, REGON… (umowa spółki z dnia 1.03.2015 r. stanowi załącznik nr 2 Umowy)
W przypadku oznaczenia stron postępowania należy wskazać jako powoda Jana Iksińskiego, Marię Kowalską, jako pozwanych Adama Nowaka, Annę Nowak…

Jak zgłosić umowę spółki cywilnej?

Spółka cywilna sama nie jest przedsiębiorcą, mimo że musi mieć NIP, REGON, a jej wspólnicy – będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą – podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Zgłoszenia umowy spółki cywilnej do CEIDG dokonuje każda osoba fizyczna będąca wspólnikiem, wypełniając oddzielny wniosek. Oto kilka dalszych, istotnych wskazówek związanych z utworzeniem spółki cywilnej:

Istotne postanowienia umowy

Do istotnych postanowień umowy spółki należy zaliczyć przede wszystkim:

Oznacza to, że umowa spółki powinna wprost precyzować wspólny dla wszystkich stron cel gospodarczy, dla którego spółka zostaje zawarta. W tym pojęciu mieści się zarówno chęć wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej, jak i przedsiębiorstwa czy działalności zawodowej. Pierwszym skojarzeniem celu gospodarczego jest przede wszystkim założenie osiągnięcia zysku, ale w ramach wspólnego celu mieści się także zamiar, jakim jest niepowiększanie strat spółki. Spółka cywilna może zostać zawiązana przy tym dla realizacji jednego i konkretnie oznaczonego celu, np. wykonania inwestycji polegającej na wymianie instalacji w nieruchomości, na rożnym etapie wykonania inwestycji. Wspólników łączy zatem tożsamość interesów gospodarczych.
Osiągnięcie umówionego celu zakłada konieczność współdziałania wspólników, przejawiającą się przede wszystkim w obowiązku majątkowym, jakim jest wniesienie wkładu. Wkładem mogą być: pieniądze, własność rzeczy ruchomych i nieruchomości (umowa w formie aktu notarialnego), posiadane przez wspólnika udziały w spółce z o.o. (umowa w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi). Szczególną postacią wkładu jest świadczenie przez wspólnika na rzecz spółki usług bez wynagrodzenia, np. usługa reklamowa (świadczenie pracy na rzecz spółki w rozumieniu przepisów prawa pracy nie może być przedmiotem wkładu do spółki cywilnej).
Jeżeli wspólnik zobowiązuje się do wniesienia wkładu, w umowie należy wskazać jego przedmiot i wartość. Ustawodawca wprowadził bowiem domniemanie, że wkłady wniesione przez wspólników mają jednakową wartość. Jeśli zatem chcemy w sposób odmienny ustalić wartość wniesionych wkładów, koniecznie musimy określić to w umowie spółki.

Przykład:
1. Wspólnik Jan Iksiński niniejszym wnosi:
– wkład gotówkowy w wysokości 5000 zł (słownie: pięć tysięcy złotych),
2. Wspólnik Adam Nowak niniejszym wnosi:
– wkład w postaci narzędzi… (rodzaj) o wartości 5000 zł (słownie: pięć tysięcy złotych)…

Majątek jak w małżeństwie

Wkłady wniesione do spółki w następstwie zawartej umowy oraz ich pożytki, a także wkłady w postaci świadczenia usług oraz roszczeń o ich wniesienie, jak też inne składniki majątkowe nabyte (wytworzone) w czasie obowiązywania spółki stanowią wspólny majątek wspólników. Współwłasność powstała w następstwie zawarcia umowy spółki ma charakter wspólności łącznej, co oznacza niepodzielność majątku oraz brak określenia wysokości udziałów przysługujących poszczególnym wspólnikom. Innymi słowy: każdy wspólnik jest współwłaścicielem majątku jako całości, jak też każdej rzeczy i prawa tworzących tę całość. Wspólnikom przysługują więc równe prawa do całości majątku – analogicznie jak w małżeńskiej wspólności majątkowej. Ponadto przez czas trwania współwłasności wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. Może zbyć składnik majątku, ale tylko jeśli działa w imieniu spółki – czy to na mocy umowy spółki, czy też upoważnienia.

Podział wspólnego majątku wspólników może nastąpić dopiero po rozwiązaniu umowy spółki. Dopóki ona istnieje, wierzyciel osobisty wspólnika nie może żądać zaspokojenia ani z jego udziału we wspólnym majątku wspólników, ani z udziału w poszczególnych składnikach tego majątku.

Z praktyki:
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 maja 1998 r. (sygn. SA/Bk 830/97), spółka, chociaż nie ma osobowości prawnej, może nabywać prawa, które na zasadzie współwłasności łącznej należą wówczas do wszystkich wspólników. Obowiązek podatkowy pojawia się wówczas po stronie wspólników spółki, a nie samej spółki jako takiej. Zgodnie z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce określa się proporcjonalnie do prawa wspólnika do udziału w zysku (udziału) oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu. Innymi słowy: każdy wspólnik jest indywidualnie opodatkowany podatkiem dochodowym.

Solidarna odpowiedzialność

Wspólnicy jako przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania spółki, tj. zobowiązania, które nie są ich zobowiązaniami osobistymi, natomiast wynikają z działalności spółki cywilnej. Ponoszą ją zarówno aktualni, jak również byli wspólnicy, ale pod warunkiem, że w czasie powstania zobowiązania byli wspólnikami spółki cywilnej.
Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, możliwa jest zmiana składu osobowego spółki, przystąpienie nowego wspólnika czy wystąpienie dotychczasowego. Przekształcenie następuje przez zmianę umowy spółki. Zgodnie z zasadą podaną na wstępie, trzeba wtedy pamiętać, że występujący ze spółki wspólnik z mocy ustawy pozostaje nadal odpowiedzialny (solidarnie z pozostałymi wspólnikami) za zobowiązania spółki powstałe w okresie, w którym był wspólnikiem. Nowy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki od daty przystąpienia do umowy spółki.
Za zgodą pozostałych wspólników, w tym ustępujących ze spółki, może jednak przejąć dotychczasowe zobowiązania oraz uprawnienia, zwalniając ze zobowiązania występującego wspólnika. Solidarność zobowiązania oznacza, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Uprawnienie wierzyciela do wyboru dłużnika, od którego może żądać spełnienia świadczenia, nie podlega żadnemu ograniczeniu i nie może być skutecznie zakwestionowane przez żadnego z dłużników. Gdy jeden ze wspólników spełni świadczenie, którego żąda wierzyciel, zyskuje on roszczenie zwrotne (regresowe) do pozostałych wspólników za spełnioną w ich imieniu część zobowiązania. Roszczenie to może zostać spełnione przy podziale zysku ze spółki. Jeżeli sprawa roszczenia wymaga skierowania pozwu do sądu, to wszystkich wspólników należy pozwać „solidarnie”.

Przykład:
Wnoszę o zasądzenie solidarnie od Jana Iksińskiego i Adama Nowaka, wspólników spółki cywilnej Systemy Solarne Jan Iksiński, Adam Nowak s.c., kwoty 1000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty…

Jeśli nie wskażemy, że żądamy zasądzenia „solidarnie”, sąd może kwotę roszczenia zasądzić w częściach równych, co osłabi pozycję wierzyciela wobec spółki (od każdego wspólnika będziemy mogli egzekwować np. tylko po 500 zł). Z istoty spółki cywilnej wynika, że egzekucja zmierzająca do zaspokojenia zobowiązań spółki prowadzona jest z majątku wspólników: wspólnego i osobistego. Nie zmienia tego posłużenie się przez ustawodawcę w art. 864 k.c. sformułowaniem „zobowiązania spółki”, które mogłoby sugerować istnienie długu na majątku spółki. Spółka cywilna nie ma własnego, wyodrębnionego majątku, nie powstają zatem zobowiązania spółki, lecz zobowiązania obciążające wspólników związane z działalnością spółki.

Do rozważenia: odpowiedzialność za zobowiązania
  • Warto zwrócić uwagę, że prowadzenie działalności gospodarczej w formie umowy spółki cywilnej, z punktu widzenia ciążących na wspólnikach zobowiązań, jest bardziej ryzykowne niż prowadzenie działalności w formie spółek prawa handlowego. Mianowicie, w przypadku tych drugich wierzyciel spółki najpierw swoje roszczenie o zapłatę musi skierować wprost do spółki (czyli pozywa spółkę, prowadzi egzekucję z jej majątku), a dopiero gdy egzekucja ta będzie bezskuteczna, swoje roszczenie może skierować do jej wspólników, np. przez nadanie klauzuli wykonalności na wspólników spółki jawnej, pozwanie wspólników spółki z o.o. Wspólnicy ponoszą w tym przypadku subsydiarną (posiłkową) odpowiedzialność za zobowiązania spółki.
  • W przypadku spółki cywilnej wierzyciel kieruje swoje roszczenie od razu do wspólników spółki – składa pozew przeciwko nim i prowadzi egzekucję z całego ich majątku (spółka majątku nie posiada). W tym przypadku nie ma bariery, a majątek osobisty wspólników zostaje wystawiony na pierwszy front egzekucji.
  • Solidarnej odpowiedzialności wspólników spółki cywilnej nie można umownie ograniczyć ani wyłączyć. Trzeba wiedzieć, że umowa zawarta ze wspólnikiem takiej spółki w zakresie przejęcia lub zwolnienia z odpowiedzialności majątkowej za zobowiązania spółki wywiera skutki prawne jedynie między byłymi wspólnikami (np. w zakresie regresu). Nie powoduje ich natomiast w stosunku do osób trzecich, co oznacza, że wierzyciel, który nic nie wie o umowie, może skutecznie pozwać zwolnionego z zobowiązania wspólnika. Wspólnik, który został pozwany za długi, oczywiście powinien wezwać pozostałych wspólników spółki do udziału w postępowaniu sądowym, jeżeli nie zostali oni wskazani w pozwie. Zresztą, już w samej umowie o zwolnienie z długu można zamieścić postanowienia korzystne dla osoby „niezasadnie” pozwanej (zwolnionej umownie z długu), np. obowiązek powiadomienia kontrahentów o takiej umowie wraz z karą umowną za niedopełnienie tego obowiązku, żądanie zwrotu poniesionych kosztów sądowych etc.

Prowadzenie spraw spółki, reprezentacja

Każdy wspólnik ma jednocześnie prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, co obejmuje kierowanie spółką i podejmowanie decyzji organizacyjnych związanych z jej funkcjonowaniem. Może on prowadzić sprawy spółki, które nie przekraczają zakresu zwykłych czynności spółki.
To, jakie czynności wchodzą w zakres zwykłego zarządu, zależy od tego, czy:

Rozdzielenie spraw spółki zależy także od samej wielkości spółki, jej majątku etc. W przypadku podejmowania czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, jak nabywanie praw, zaciąganie zobowiązań, zakup nieruchomości itp., potrzebna jest uchwała wszystkich wspólników. Wymagana jest ona także wtedy, gdy przed zakończeniem czynności zwykłego zarządu podejmowanej przez jednego wspólnika, inny wspólnik sprzeciwi się jej prowadzeniu. Wówczas wspólnicy w uchwale wyrażają zgodę na kontynuowanie czynności wspólnika lub podejmują decyzję o zaprzestaniu działania. Uchwały co do zasady muszą być jednomyślne, ale umowa spółki może określić, że uchwały zapadają np. zwykłą większością głosów.

Wspólnicy mogą w umowie dowolnie określić zasady prowadzenia spraw spółki, powierzając to zadanie np. jednemu wspólnikowi czy określonym wspólnikom, którzy będą działać łącznie. W praktyce powierzenie spraw jednemu ze wspólników często wiąże się z należnym mu wynagrodzeniem. Wykluczone jest natomiast powierzenie prowadzenia spraw spółki osobie trzeciej.

W zakresie, w jakim wspólnik ma prawo do prowadzenia spraw spółki, ma również uprawnienie do reprezentowania spółki w stosunkach z osobami trzecimi – do składania i przyjmowania oświadczeń wobec spółki, dokonywania czynności „na zewnątrz”. Nie tylko umowa spółki, ale też uchwała wspólników może wskazać wspólnika uprawnionego do reprezentowania spółki, a także ustanowić pełnomocnika dla spółki.

Udział w zysku i stratach

Każdy wspólnik uczestniczy w zyskach osiąganych przez spółkę – umowa spółki czy uchwała wspólników nie może pozbawić żadnego wspólnika prawa do udziału w zysku. Ogólną zasadą jest, że udział w zysku i stratach spółki jest równy dla każdego wspólnika, niezależnie od rodzaju i wartości wniesionego wkładu. W umowie wspólnicy mogą jednak dowolnie ustalić ten udział dla poszczególnych wspólników, np. proporcjonalne udziały w zyskach, stratach (60-40%), a nawet wyłączyć niektórych wspólników od partycypowania w stratach.

Wspólnik nabywa wierzytelność o wypłatę zysku, który mu przypada. Jeśli spółka jest zawarta na krótki czas (do roku), podziału i wypłaty zysków można żądać dopiero po rozwiązaniu spółki, a gdy na czas dłuższy lub nieokreślony – z końcem każdego roku obrachunkowego.

Konieczne jest podjęcie stosownej uchwały w przedmiocie podziału wypracowanego przez spółkę zysku, ewentualnie podziale strat spółki i ich pokryciu przez wspólników. W tym zakresie uchwała może zobowiązywać wspólników do dopłat, które nie są wkładami wnoszonymi przy zawiązaniu spółki. Ponadto umowa spółki może określać inny termin niż koniec roku obrachunkowego, w którym wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysków.

Rozwiązanie umowy spółki

Następuje ono w kilku przypadkach. Przede wszystkim wraz z upływem czasu, na jaki została zawarta umowa spółki – z mocy prawa ulega ona rozwiązaniu (umowy zawarte na czas oznaczony, do zakończenia konkretnej inwestycji).
W przypadku spółek zawartych na czas nieoznaczony każdy wspólnik ma prawo z niej wystąpić, wypowiadając swój udział na trzy miesiące naprzód na koniec roku obrachunkowego. Spółka trwa nadal, zmianie ulega tylko jej skład osobowy, chyba że w spółce jest dwóch wspólników – wtedy wypowiedzenie udziału przez jednego skutkuje rozwiązaniem umowy spółki. Tylko z ważnych powodów wspólnik może wypowiedzieć swój udział bez zachowania podanego terminu, także w przypadku umowy na czas oznaczony. Ustawodawca nie określa, jakie „ważne powody” mogą uzasadniać nadzwyczajne wypowiedzenie umowy. Jest to więc pojęcie nieostre i dopiero konkretne okoliczności pozwolą ustalić, czy działanie takie jest uzasadnione. Warto zatem, aby strony w umowie określiły, co rozumieją przez „ważne powody” uzasadniające natychmiastowe wypowiedzenie umowy, np. długotrwała choroba wspólnika, sytuacja osobista, a także działanie wspólnika sprzeczne z interesem spółki czy celem gospodarczym.
W pewnych przypadkach także osoba trzecia może wypowiedzieć udział wspólnika. Jest to wierzyciel osobisty wspólnika, który uzyskał zajęcie praw przysługujących wspólnikowi. Na wypadek jego wystąpienia ze spółki lub jej rozwiązania (np. wierzytelność o wypłatę zysku) może wypowiedzieć udział wspólnika w spółce, jeżeli w ciągu ostatnich sześciu miesięcy została przeprowadzona bezskuteczna egzekucja z ruchomości wspólnika. Wspólnik w momencie wystąpienia ze spółki uzyskuje zwrot przedmiotów, które wniósł do spółki do używania, pieniężną wartość swojego wkładu oznaczoną w umowie oraz wypłacany jest mu zysk. Wówczas wierzyciel uzyskuje majątek, z którego może przeprowadzić skuteczną egzekucję. Wierzyciel może wypowiedzieć udział wspólnika w spółce w dowolnym momencie roku obrotowego, na trzy miesiące naprzód, chociażby spółka była zawarta na czas oznaczony. Jego oświadczenie o wypowiedzeniu musi zostać skierowane do pozostałych wspólników.
Ponadto z ważnych powodów każdy wspólnik może żądać rozwiązania spółki przez sąd. Ustawodawca również nie podaje jak rozumieć te „ważne powody”, należy zatem przytoczyć akceptowane stanowisko, że okolicznościami uprawniającymi ingerencję sądu w stosunek umowny będą sytuacje, w których dalsze istnienie spółki staje się bezprzedmiotowe lub bezcelowe dla wspólników. Strony w umowie mogą określić, co rozumieją przez „ważne powody”. Powództwo o rozwiązanie umowy spółki, jako roszczenie niemajątkowe, będzie rozpoznawane przez sąd okręgowy.
Z chwilą rozwiązania umowy spółki współwłasność łączna, którą objęty jest majątek spółki, przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych, gdzie każdy ze współwłaścicieli ma udział, który określa ułamek od całej rzeczy i może nim zarządzać bez zgody innych współwłaścicieli. Może także żądać zniesienia współwłasności.

Czy warto wybrać spółkę cywilną?

TAK, jeśli podejmowana inwestycja nie wymaga znacznych nakładów finansowych ze strony wspólników, jest krótkotrwała i nieobarczona dużym ryzykiem gospodarczym. A ponadto – jeśli zaufanym wspólnikom i partnerom biznesowym zależy na ograniczeniu kosztów i czasu przy jej założeniu.
NIE, jeśli inwestycja jest obarczona dużym lub niepewnym ryzykiem gospodarczym, prowadzona na szeroką skalę, a także gdy nie mamy dostatecznej wiedzy o wspólnikach – ich doświadczeniu, sytuacji majątkowej etc.
W praktyce w obrocie gospodarczym coraz częściej funkcjonują spółki cywilne, które pod względem wielkości przychodów przewyższają wiele spółek prawa handlowego. Mając na uwadze odpowiedzialność wspólników, warto wtedy rozważyć możliwość przekształcenia w spółkę prawa handlowego. Kodeks spółek handlowych pozwala na przekształcenie spółki cywilnej w spółkę jawną. Wymaga to zgłoszenia do sądu rejestrowego przez wszystkich wspólników oraz dostosowania dotychczasowej umowy do wymogów stawianych w umowie spółki jawnej. Skutkiem przekształcenia jest przejście praw i obowiązków stanowiących majątek wspólny wspólników spółki cywilnej na spółkę jawną. Wspólnicy spółki cywilnej stają się wspólnikami spółki jawnej z dniem wpisania jej do rejestru przedsiębiorców.
Dopuszczalne jest także przekształcenie spółki cywilnej w inne spółki prawa handlowego – osobowe i handlowe. W tym celu konieczne jest sporządzenie planu przekształcenia, podjęcie uchwały przez wspólników oraz rejestracja, zgodnie z wymaganiami opisanymi w art. 551, § 2 i następnych Kodeksu spółek handlowych.

Autor: Małgorzata Stępień