Drukuj
Nadrzędna kategoria: Artykuły tematyczne

2012 02 57 Dzięki osiągnięciom w dziedzinie nauki i technologii zrobiliśmy olbrzymie postępy w dostępności nowych rozwiązań technicznych, jednak oprócz korzyści płynących z postępu, obserwujemy również wiele niespodziewanych efektów ubocznych [1].

Od wielu lat w Europie odnotowujemy zwiększone okresy suszy, obfitych opadów, nadmierną emisję dwutlenku węgla do atmosfery czy zanieczyszczenie wód otwartych. Anomalie pogodowe, nadmierny przemysł i wzrost populacji wpływa na zwiększenie popytu na wodę, w następstwie czego wytworzenie odpowiedniej jakości wody jest kosztowne i energochłonne. Dążenie do poprawy funkcjonowania gospodarki wodnej w budynkach, przemyśle, rolnictwie wymaga wszechstronnego doskonalenia i wdrażania efektywnych metod planowania, zarządzania i oddziaływania ekonomicznego we wszystkich sferach działania. Podstawowym problemem do rozwiązania jest uwzględnienie wszystkich czynników i uwarunkowań środowiskowych mających wpływ na szeroko rozumiane otoczenie człowieka [1].

Świadomość użytkowników
Mając na uwadze zmniejszające się zasoby wody pitnej w Europie, należy przyjąć, iż w przyszłości koszt wody będzie znacząco wzrastał. Bezpośredni wpływ ma nie tylko brak dostępności do wody pitnej, ale koszt jej przesyłu, wytworzenia, zapotrzebowania na energię, emisji gazów do atmosfery, utrzymania i modernizacji sieci publicznych, budowy nowych przyłączy wynikających ze wzrostu gospodarczego i cywilizacyjnego. Ze względu na wrażliwość społeczną dotyczącą podnoszenia kosztów, realizacja przyjętej polityki w tym zakresie może być najtrudniejsza do wprowadzenia. Niemniej jednak, należy dążyć do wzrostu świadomości użytkowników, ich edukacji przez kampanie społeczne wpływające na zmianę ich zachowań.
Sama edukacja, bez zmiany w zachowaniu użytkowników, wymiany urządzeń na oszczędniejsze nie będzie miała dużego wpływu na obniżenie zużycia wody. Popieranie długoterminowej polityki dotyczącej wzrostu świadomości powinno przynieść określony zysk w przyszłości. Krajem spoza Unii, który wprowadził na szeroką skalę konsekwentną politykę edukacyjną jest Australia. Kraj ten przygotował restrykcyjne zasady wykorzystania wody wodociągowej w zależności od regionu wg czterostopniowej skali.
Poniżej przedstawiamy wybrane propozycje zapisów:
◗ monitoring zużycia wody wodociągowej przez lokalne władze,
◗ opracowywanie przepisów uniemożliwiające nadmierne zużywanie wody pitnej,
◗ kampanie informacyjne np. dotyczące czasu korzystania z natrysku do 5 minut,
◗ rozmieszczanie tablic informacyjnych na terenach miejskich o stopniu ograniczeń tzw. Water Levels (od 1 do 4)
◗ informowanie przez lokalne władze użytkowników, jak oszczędzać i wykorzystywać wodę,
◗ dostarczanie ulotek zawierających określone procedury korzystania z wody pitnej, np. informujące ile czasu użytkownicy powinni spędzać pod natryskiem; mycia okien; czasu, sposobu podlewania terenów zielonych wodą pitną; częstości mycia samochodów, utrzymania części wspólnych w budynkach, wykorzystania wody opadowej [10].

Komisja Europejska proponuje wprowadzenie rozwiązań wspierających zmniejszenie zużycia wody pitnej w zakresie [8]:
◗ dostarczania informacji, w jaki sposób i dlaczego należy oszczędzać wodę,
◗ przedstawienia rozwiązań technicznych powodujących wzrost świadomości konsumentów,
◗ przekazu prostych wiadomości, jak zmienić przyzwyczajenia.

Proponowane zapisy mogą oddziaływać na aspekty zrównoważonego budownictwa w Europie, takie jak:
◗ środowiskowe: przewidywana oszczędność wody pitnej około 3%,
◗ ekonomiczne: koszty kampanii, możliwość redukcji kosztów przy współudziale UE, najniższe koszty dla konsumenta – opłacanie kampanii przez rząd, lokalne władze,
◗ socjalne: zatrudnienie dla ludzi przygotowujących kampanie.

W wyniku wspólnych konsultacji ustalono, mogą wystąpić poniższe problemy, które należy brać pod uwagę przy wprowadzaniu przepisów:
◗ pokrycie kosztów kampanii,
◗ długoterminowy czas zwrotu,
◗ konieczność prowadzenia regularnych kampanii informacyjnych.

...pełna wersja artykułu w PI 2/12