envelope redakcja@polskiinstalator.com.pl home ul. Wąski Jar 9
02-786 Warszawa

Advertisement











danielak4W ubiegłym roku opublikowano nową normę PN-EN 16430, część 1, 2 i 3, która istotnie ułatwia dobór podpodłogowych grzejników konwektorowych. Pozwala ona również porównać urządzenia dostępne na rynku według ujednoliconych standardów.

Grzejniki oraz klimakonwektory podpodłogowe zdobyły już na naszym rynku sporą popularność. Wyróżnia je m.in. możliwość integracji z budynkiem oraz łączenie funkcji kalorycznej (grzanie/chłodzenie) i higienicznej (wentylacji). Sprawdzają się również w funkcji ochronnej i kompensacyjnej, zalecanej przy stosowaniu szklanych fasad i dużych okien. Tym niemniej, do niedawna nie było normy, która w sposób bezpośredni i jednoznaczny pozwalałaby określać moc grzewczą i chłodniczą takich systemów. Można się było opierać jedynie na powszechnie stosowanej normie PN-EN 442, która dotyczy pomiarów mocy grzewczej grzejników i konwektorów. Nie obejmuje ona:

  • grzejników podpodłogowych,
  • konwektorów z funkcją chłodzenia,
  • konwektorów z funkcją wentylacji i chłodzenia,
  • konwektorów wentylatorowych, etc.

Wytyczne do pomiaru mocy grzewczej konwektorów podłogowych można było co prawda znaleźć w niemieckiej normie DIN 4704-4, ale żadnym wyraźnym regulacjom nie podlegały funkcje chłodzenia i wentylacji. Brak jednoznacznych procedur powodował, że urządzenia różnych producentów nie były porównywalne Dlatego też tak bardzo przydatna jest nowa norma europejska PN-EN 16430.

Pomiary zgodnie z PN-EN 16430

Nowa norma PN EN 16430 została stworzona specjalnie do pomiarów mocy grzewczej i chłodniczej konwektorów podłogowych. Bazuje na normie PN-EN 442. Jej stosowanie pozwala na bezpośrednie porównywanie parametrów mocy grzewczej i chłodniczej urządzeń podpodłogowych różnych producentów. Szczególnie ważne są wytyczne dotyczące pomiaru mocy chłodniczej klimakonwektorów podpodłogowych, które pozwalają wychwycić i ocenić zjawisko krótkiego spięcia, czyli mocy chłodniczej, która nie jest wprowadzana do pomieszczenia. Ponadto norma PN-EN 16430 reguluje pomiar mocy konwektorów podpodłogowych dla warunków zbliżonych do rzeczywistych. Tym samym niepewność przy projektowaniu została wyeliminowana.
Norma PN-EN 16430 składa się z trzech części:

  • część 1: Wymagania i warunki techniczne,
  • część 2: Metody kontroli i oceny mocy grzewczej,
  • część 3: Metody kontroli i oceny mocy chłodniczej.

Norma określa sposób pomiarów w odniesieniu do konwektorów podpodłogowych na podstawie EN 442 „Radiatory i konwektory”:

  • część 1: Wymagania i warunki techniczne,
  • część 2: Moc cieplna i metody badań.
danielak1   danielak2
1. Kabina pomiarowa mocy grzewczej grzejników zgodnie z normą EN 442-2   2. Umiejscowienie grzejnika podpodłogowego w otwartej kabinie pomiarowej zgodnie z DIN 4704-4

Moc akustyczna

Poziom hałasu należy zmierzyć dla najwyższego, średniego i niskiego biegu pracy urządzenia. Pomiary mocy akustycznej można wykonać na różne sposoby. Zgodnie z PN- N 16430 ciśnienie akustyczne podawane jest dla założonej tłumienności pomieszczenia wynoszącej 8 dB(A) – odpowiada to odległości 2 m od urządzenia w pomieszczeniu o kubaturze 100 m3 i o pogłosie 0,5 s. Wymiary kabiny pomiarowej są takie same jak w EN 442, ale temperatura ściany tylnej wynosi 16°C ± 0,5 K.

Urządzenie grzewcze podpodłogowe, które podlega badaniu, musi mieć przynajmniej 2 m długości aktywnej (konwektora) dla urządzeń bez wentylatora oraz przynajmniej 1 m, jeśli ma wentylator. Dodatkowo, moc grzewcza tych urządzeń nie może być mniejsza niż 200 W (zgodnie z EN 442) oraz większa niż 3500 W.

Systemy podpodłogowe są systemami liniowymi oraz modułowymi. Oznacza to, że pewne moduły urządzenia są powtarzalne. Dlatego pomiarowi podlegają jedynie elementy powtarzalne, które potem, dla dłuższych urządzeń, mogą być powielane.

Moc grzewcza

danielak3
3. Kabina pomiarowa mocy chłodniczej według PN-EN 16430
 
danielak4
4. Kabina pomiarowa do badania mocy chłodniczej z widocznymi symulatorami źródeł grzewczych


Moc grzewcza wyznaczana jest dla obrotów wentylatora 0/min./średnie/maks. dla:

  • modułu podstawowego (jednakowe wymiary),
  • modułu rozszerzeniowego (np. W/m).

Punkty pomiarowe:

  • Δt = 50 K (± 2,5 K), np. 75/65/20°C,
  • Δt = 60 K (± 2,5 K), np. 90/70/20°C,
  • Δt = 30 K (± 2,5 K), np. 55/45/20°C.

Metodyka pomiarowa i ocena mocy chłodniczej
Dla kabiny pomiarowej określone zostały dokładne pozycje źródeł mocy grzewczej. Pokazane zostały one na rysunku 3. Obciążenia cieplne wprowadzane są do kabiny pomiarowej przez 10 atrap (rys. 4) z regulacją mocy tak, że zakłócają one mierzone moce i działanie badanych urządzeń w minimalnym stopniu lub wcale.
W normie PN EN 16430 uwzględnione są specjalne warunki trybu chłodzenia. Temperatura odniesienia/powietrza mierzona jest pośrodku kabiny pomiarowej (2 m od fasady) na wysokości 0,75 m. Temperatury odniesienia nie należy mylić z temperaturą wejściową powietrza. Na skutek niemożliwego do wyeliminowania krótkiego spięcia między nawiewanym i zasysanym powietrzem temperatura ta może być znacząco inna. Moc chłodnicza wyznaczana jest dla jednostki podstawowej dla średnich obrotów wentylatora. Temperatura odniesienia znajduje się w środku kabiny i wyznaczona została dla 28°C ±0,5 K.
Punkty pomiarowe wyznaczane są dla:

  • Δ t = 8 K (± 0,5 K), np. 18/22°C,
  • Δ t = 10K (± 0,5 K), np. 16/20°C,
  • Δ t = 12K (± 0,5 K), np. 14/18°C.

Profile przepływu powietrza

Rysunek 5 pokazuje istotne różnice między profilem przepływu powietrza zoptymalizowanym i niezoptymalizowanym pod kątem krótkiego spięcia konwektorów podpodłogowych z funkcją chłodzenia (klimakonwektorów podłogowych). W przypadku nawiewu strumienia zoptymalizowanego powietrze osiąga wyraźnie większą wysokość przy fasadzie, miesza się i z podwyższoną temperaturą, trochę opadając, przepływa do pomieszczenia. Wynikiem jest wyrównana temperatura i warunki komfortu w strefie przebywania ludzi.

Konwektory podpodłogowe, które mają duży udział krótkiego spięcia – powietrze zasysane jest bezpośrednio po nawianiu, nie zapewniają wprowadzenia do pomieszczenia odpowiedniej mocy chłodniczej. Szczególnie mylące są dane dotyczące mocy urządzenia bazujące na temperaturze powietrza zasysanego, ponieważ temperatura ta może być wyraźnie niższa od tej w pomieszczeniu.

51   52
5. Profil przepływu powietrza a) niezoptymalizowanego i b) zoptymalizowanego pod kątem krótkiego spięcia
     
61   62
6. Różnica mocy chłodniczej wprowadzanej do pomieszczenia dla klimakonwektora podpodłogowego a) niezoptymalizowanego; b) zoptymalizowanego pod kątem krótkiego spięcia

Dlatego przy wyborze klimakonwektora podłogowego należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby parametry mocy grzewczej, a szczególnie chłodniczej mierzone były zgodnie z normą PN-EN 16430. Wtedy można być pewnym osiągnięcia w pomieszczeniu projektowanych wartości temperatury. Przykładowo, dla przypadków przedstawionych na rysunku 6 a i b, gdyby temperatura odniesienia była temperaturą zasysanego powietrza, wówczas dla jednakowych wartości a) b) temperatury powietrza moc chłodnicza wprowadzana do pomieszczenia różniłaby się o 40%! Zaleca się również, aby wymiarowanie konwektorów podpodłogowych z wentylatorem realizowane było dla zadanych (żądanych) mocy akustycznych. Wybór przy uwzględnieniu obrotów wentylatora czy biegu nie jest wskazany. Tylko przyjmując żądany poziom mocy akustycznej, można zapewnić, że wymagana moc grzewcza lub chłodnicza zostanie wprowadzona do pomieszczenia z zachowaniem granicznych wartości hałasu.

Autor: Maciej Danielak


 

pi