W czasach powszechnego oszczędzania energii izolowanie przewodów rurowych w nowo wznoszonych budynkach to standard wymagany przepisami. Izoluje się także rury w starszych obiektach, nawet jeśli wymaga to większego zachodu. Korzyści są spore, dlatego warto zadbać, by działania te nie okazały się pozorne.
Kiedy układać izolację
Najwygodniej jest oczywiście izolować rury w czasie ich montażu. Dzięki temu nie trzeba rozcinać otulin w celu ich nałożenia na rurę, a następnie łączyć rozciętych krawędzi. Otulinę wsuwa się po prostu na przewód rurowy do najbliższej kształtki (trójnika, kolana, mufy) i docina na odpowiednią długość. Na złączki nakłada się kształtki izolacyjne, a całość połączenia izoluje się odpowiednią samoprzylepną taśmą izolacyjną. Niektórzy instalatorzy zalecają jednak ułożenie izolacji w późniejszym terminie, to jest wówczas, gdy cała instalacja jest zmontowana i przeprowadzono próbę jej szczelności. Dzięki temu łatwiej wykryć nieszczelność rurociągu. Docinając odcinki izolacji, trzeba pamiętać, że ich długość musi być nieco większa od długości przewodu, gdyż w trakcie eksploatacji rurociągu izolacja ulega niewielkiemu skurczeniu, co mogłoby skutkować odsłonięciem końcówek przewodu oraz powstaniem w tych punktach mostków termicznych obniżających temperaturę przepływającego medium. Ponadto wszystkie połączenia izolacji powinny być szczelne i bardzo starannie wykonane.
Wybór materiału na izolację
Zastosowanie izolacji na przewodach z ciepłą wodą zapobiega stratom ciepła, natomiast na rurach z zimną wodą – kondensacji pary wodnej na ich powierzchni oraz na powierzchni przegród, przez które przechodzą przewody. Rodzaj i typ otuliny dobiera się odpowiednio do usytuowania przewodów (w posadzce, w części ogrzewanej lub nieogrzewanej budynku, w stropie itp.) oraz odpowiednio do temperatury wody w instalacji i otoczenia przewodów. Generalnie im większa jest spodziewana różnica temperatury medium znajdującego się w przewodach i otoczenia rurociągu, tym izolacja powinna być grubsza i/lub mieć niższy współczynnik przenikania ciepła. Należy również zwracać uwagę na współczynnik przenikania dyfuzyjnego pary wodnej. Im jest on wyższy, tym lepiej dla instalacji. Oczywiście wszystkie otuliny wchłaniają wodę, ale zjawisko to dobrze jest zminimalizować, gdyż woda uwięziona w izolacji pogarsza jej właściwości izolacyjne. Kolejnym ważnym parametrem jest średnica zewnętrzna rury. Średnica wewnętrzna izolacji powinna być jej równa, chociaż pomiędzy wewnętrzną ścianką izolacji a rurą może pozostać niewielki luz. Pamiętajmy też, że materiały używane do produkcji otulin do rur muszą mieć wszelkie atesty wymagane odrębnymi przepisami dopuszczającymi je do stosowania na terytorium Polski.
Większość dostępnych na rynku otulin zachowuje bardzo dobre parametry pracy w bardzo szerokim zakresie temperatury, jednak nie ma jednej uniwersalnej izolacji do wszystkich przewodów. Dlatego bardzo ważne jest korzystanie z doradztwa technicznego oferowanego przez producentów oraz doświadczenie samych projektantów i instalatorów.
Autor: Andrzej Świerszcz
Więcej o wyborze materiału na izolację, jak dobrać jej grubość, o izolacji ściśniętej w podłodze oraz jak temu przeciwdziałać można przeczytać w dalszej części artykułu w siódmym numerze Polskiego Instalatora PI 7/2015.
