Kontynuując temat zmian w rozporządzeniu dotyczącym metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku (PI 9/14, str. 34), zajmiemy się wyznaczaniem bilansu cieplnego, a konkretnie strat ciepła. Nowe rozporządzenie w dużo większym stopniu niż poprzednie wymaga od osób wykonujących obliczenia znajomości różnych norm, ponieważ bezpośrednio "przekierowuje" do nich w celu wyznaczenia poszczególnych wartości. 

Zgodnie z nowym rozporządzeniem zapotrzebowanie na ciepło użytkowe w dalszym ciągu określa się metodą bilansów miesięcznych. Nie znajdziemy już jednak określenia „straty ciepła”. Zamiast tego pojawia się pojęcie „ciepła przenoszonego ze strefy ogrzewanej przez przenikanie i wentylację”.

Ciepło przenoszone przez przenikanie

W przypadku ciepła przenoszonego przez przenikanie główny wzór nie ulega zmianie:

gdzie:
Htr, s – całkowity współczynnik przenoszenia ciepła przez przenikanie [W/K];
Θint, s, H – średnia temperatura wewnętrzna w strefie ogrzewanej wyznaczona zgodnie z normą PN-EN 1370 „Właściwości energetyczne budynków, obliczanie zużycia energii na potrzeby ogrzewania i chłodzenia” [ºC];
Θe,, n – średnia miesięczna temperatura powietrza zewnętrznego określana na podstawie danych klimatycznych publikowanych np. na stronie Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju [ºC];
tM – liczba godzin w miesiącu.

Całkowity współczynnik przenoszenia ciepła Htr, s to suma współczynników przenoszenia ciepła przez różne typy przegród. Schematycznie oznaczone są one na rysunku 1. Nowa metodologia nie podaje wzorów na obliczenie poszczególnych współczynników, tylko odsyła do PN EN 12831 – normy dotyczącej obliczania projektowego obciążenia cieplnego.

Schemat przenoszenia ciepła przez różne typy przegród budowlanych

Marek Mickaniewski

Wyznaczanie bilansu cieplnego krok po kroku wraz z uwzględnianiem nowych wymogów opisujemy w PI 10/14